فانوسنا يشخلل شخليله
و يرسم ع الحيط تصويره
و يغنى باليل أحزان تقويله
لكن يهيج فى بحر الشوق
وبين السواقى يروى تفنينه
تلاقيه ينور فى سمانا
لكن لو أمعنت الشوف
تلاقيه متلجم بلجامه
فنوس يكسر كل غناه
بين الحكاوى فى تعبيره
أصل الصمت لغة الأحساس
فى الهمس حزنه و تعبيره
فنوسنا واجم طول الشهر
على غير عوايده فى سنينه
تقوله دربك و عوايدك
تدمع من الحزن أعيونه
تغوص فى قلبه غصة شوق
يتهز و طير بنانيره
فنوسنا على الأمة حزين
ووقعنا ما يبشر بغدير
مرآياه دائما مكسورة
و الحزن خارج من الصورة
و ان قولت لفنوسنا يا حلو
يقول العرب أمة أتحالوا
و على ايه أرسم شخبيطى
موت الحياة فيهم موتى